દુનિયાનો આવો એક દેશ, જ્યાં એક કન્યા નું બજાર છે. લોકો તેમની પોતાની સમજૂતીની કન્યા પસંદ કરે છે…

આ દેશમાં પૈસા ચૂકવીને શાકભાજી અને ફળો જેવી કન્યા બજારમાંથી ખરીદે છે. જાણો કે લોકો આ દેશમાં કેમ કરે છે …

હમણાં સુધી તમે ફળોના બજાર, અનાજની બજાર અને શાકભાજીના માર્કેટ વિશે સાંભળ્યું હશે, પરંતુ તમને જણાવી દઈએ કે આવી જગ્યા પણ છે. જ્યાં છોકરીઓનું બજાર છે અને તે પણ જેથી તેઓ વેચાઇ શકે. તેથી તમે કદાચ માનશો નહીં. તમે માનો છો કે નહીં. તે જુદી બાબત છે, પરંતુ તે સાચું છે કે આ ધરતી પર આ પ્રકારનો દેશ છે. જ્યાં છોકરીઓ માર્કેટમાં વેચાયા પછી જ લગ્ન કરે છે.

ભારતીય સંસ્કૃતિમાં કન્યાદાનને ઘણું મહત્વ આપવામાં આવ્યું છે. સાથે મળીને લગ્ન માટે છોકરીઓનું વેચાણ કરવું એ સમાજની ખૂબ જ ઘૃણાસ્પદ કૃત્ય માનવામાં આવે છે, પરંતુ દુનિયામાં એક એવો દેશ પણ છે જ્યાં કન્યા લગ્ન સ્ત્રી વેચાણ બજારમાં વેચ્યા પછી જ થાય છે. ચાલો આપણે જણાવી દઈએ કે પહેલા છોકરીઓ ફક્ત તેમના માતાપિતાના દુલ્હનના બજારમાં પહોંચે છે.

આ બજારમાં (અજુગતી પરંપરાઓ આસપાસની દુનિયા) ત્યાં કન્યાના ઘણા ખરીદદારો છે, જેઓ તેના માટે બોલી લગાવે છે. ત્યારબાદ માતાપિતા તેમની પુત્રીના સંબંધોને સૌથી વધુ બોલી લગાવનાર સાથે પતાવે છે.

જે દેશમાં લગ્ન પહેલા છોકરીઓનું બજાર છે. તે દેશનું નામ બલ્ગેરિયા છે. આ દેશમાં એક સ્થાન છે જેનું નામ ‘સ્ટાર જાગોર’ છે. જ્યાં વરરાજાના બજાર (બલ્ગેરિયામાં બ્રાઇડ માર્કેટ) દર વર્ષે ચાર વખત શણગારવામાં આવે છે. અહીં આવતા વરરાજા તેની પસંદની કન્યા ખરીદી શકે છે અને તેની પત્ની બનાવી શકે છે. બલ્ગેરિયાની રોમા કમ્યુનિટિમાં આ અનોખી પરંપરા (અજુર પરંપરાઓ આસપાસની દુનિયા) વર્ષોથી ચાલે છે.

અહીં છોકરીઓને પણ 14 વર્ષ સ્કૂલની બહાર લઈ જવામાં આવે છે અને તે પછી તેમને કોલેજમાં પણ મોકલવામાં આવતા નથી કારણ કે બ્રાઇડ સેલિંગ માર્કેટમાં ફક્ત બે લાયકાત હોવી જોઈએ. જેમાં પહેલી લાયકાત એ છે કે છોકરી ઘરના કામ કરવામાં સક્ષમ છે અને બીજો તે કુંવારી હોવી જોઈએ. આ જ કારણ છે કે કન્યાના બજારમાં આવતી મોટાભાગની છોકરીઓ સગીર છે.

ચાલો તમને જણાવી દઇએ કે બલ્ગેરિયામાં રોમા સમુદાયના લોકોની સંખ્યા એટલી બધી નથી, પરંતુ તેમની ગરીબી અને રૂthodિચુસ્ત વિચારસરણી તેમને આગળ વધવા દેતી નથી. આ સમુદાયની છોકરીઓને પણ આ પરંપરા પ્રત્યે ખાસ વાંધો નથી, કારણ કે તે શરૂઆતથી જ માનસિક રીતે તૈયાર હોય છે.

બચકોકો મઠની નજીકના આ બજારમાં, સગીર છોકરીઓ માટેના સોદા -4 300-400 સુધીની હોય છે. ન તો આ છોકરીઓને કોલેજનો ચહેરો જોવાની તક મળે છે, ન તો તે પરિવાર સિવાય બીજું કંઇ વિચારી શકે છે. નવવધૂઓ બજારમાં પહોંચવા માટે, તેઓ ઘણા દિવસો અગાઉથી તૈયારીઓ શરૂ કરે છે અને સુંદર દેખાવું ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે.

અહીં હાજર છોકરાઓ તેની પસંદગી પ્રમાણે છોકરીની પસંદગી કરે છે અને તેમની વચ્ચે વાતચીત થાય છે. જે પછી, બજારમાં એક છોકરીને પસંદ કર્યા પછી, છોકરાએ તેને તેની પત્ની તરીકે સ્વીકાર્યો અને માતા-પિતાએ આ લગ્ન માટે સંમત થવું પડશે.

છોકરા અને છોકરી વચ્ચે કુટુંબ અને આવક અંગે ચર્ચા થાય છે, ત્યારબાદ પરિવાર લગ્નની રકમ નક્કી કરે છે અને સંબંધ બને છે. નોંધનીય છે કે છોકરીઓ આ બજારમાં એકલા આવતી નથી, તેઓ હંમેશા તેમના પરિવારના કોઈ સભ્યની સાથે હોય છે.

‘કાલૈદઝિ સમુદાય’ દ્વારા દુલ્હન બજાર ગોઠવાયું છે અને કોઈ બહારનો વ્યક્તિ અહીં કન્યા ખરીદવા આવી શકતો નથી. છોકરીઓ વેચવાની આ પરંપરા આ સમુદાયોની ગરીબી અને વંચિતતામાંથી જન્મે છે, જેને કોઈ દૂર કરી શક્યું નથી. જો કે, હવે આ સમુદાયની મહિલાઓ આવનારી પેઢી માટે વધુ ખુલ્લાતા ઇચ્છે છે.

પરંતુ શિક્ષણ વિના આ શક્ય નથી અને મહિલાઓ અહીં ભાગ્યે જ ઉચ્ચતર માધ્યમિક શિક્ષણ મેળવે છે. તો આવનારા સમયમાં તે કેવી રીતે બદલાશે? શું આ પોતાનામાં મોટો પ્રશ્ન છે? કોઈપણ રીતે, આજના આધુનિક યુગમાં જ્યારે માનવ સમાજ મંગળ અને ચંદ્ર પર જીવનની શક્યતાઓ શોધી રહ્યો છે. આવી સ્થિતિમાં, આ પરંપરાઓ માનવ સમાજ અને તે વૈશ્વિક સામાજિક-રાજકીય સંગઠનો વિશે પ્રશ્નો ઉભા કરે છે.

જેઓ ગરીબી અને અમાનવીય કૃત્યો બંધ કરવાની વાત કરે છે, પરંતુ વાસ્તવિકતાની ધરતી પર, તેમના પ્રયત્નો જીરું સાબિત થાય છે.